Σχεδόν κάθετα υψωμένο από την προβλήτα της Ύδρας , υπάρχει ένα επιβλητικό αρχοντικό που στεγάζει την παλαιότερη ακαδημία εμπορικού ναυτικού στον κόσμο που λειτουργεί συνεχώς. Η ιστιοπλοΐα και η ναυτιλία, σε τελική ανάλυση, είναι μια επιχείρηση βασισμένη στη γνώση.
Για χιλιετίες, οι νησιώτες του Αιγαίου πλέουν στις θάλασσες αναζητώντας την τύχη τους στο νερό που μερικές φορές τους αρνούνταν στη στεριά.
Ποτέ δεν ήταν πιο αληθινό από την εποχή που οι Έλληνες οδύρονταν κάτω από ξένη κυριαρχία – εκείνη την περίοδο των τεσσάρων αιώνων που οι Τούρκοι και οι Ενετοί έλεγχαν την Ελλάδα .
Οι Έλληνες, επίσης, έμαθαν να πιλοτάρουν την πολιτική της ύστερης Οθωμανικής Εποχής με την ίδια επιδεξιότητα με τα πλοία τους, και από συχνά δυσοίωνες αρχές, ναυπηγήθηκαν μεγάλοι στόλοι, περιουσίες και ιστορίες.
Η Ύδρα είναι ίσως το καλύτερο παράδειγμα αυτού, αν και ομολογώ ότι ως Υδριώτης μπορεί να είμαι προκατειλημμένος.
Ένας άνυδρος πέτρινος ορεινός όγκος λίγα μίλια μακριά από τις ακτές της Πελοποννήσου, η Ύδρα φιλοξενούσε πάντα έναν μικρό ποιμενικό πληθυσμό, σκαρφαλωμένο σε βραχώδεις βάρκες μακριά από τα φτωχά λιμάνια της.
Καθώς η πολιτική αναταραχή αυξανόταν στην ηπειρωτική Ελλάδα, όλο και περισσότεροι πρόσφυγες κατέφυγαν στην Ύδρα και οι κάτοικοι, όπως έκαναν οι Έλληνες από αμνημονεύτων χρόνων, κατέβηκαν στη θάλασσα.
Το πρώτο πλοίο ναυπηγήθηκε το 1657
Σε αντίθεση με άλλα ελληνικά νησιά , η Ύδρα δεν είχε ναυτική ιστορία, ή καθόλου καταγεγραμμένη ιστορία, πριν από το 1600.
Σύμφωνα με την παράδοση, το πρώτο πλοίο ναυπηγήθηκε το 1657, το οποίο ήταν μάλλον άχαρο και είχε —έτσι λέει η ιστορία— πλεκτά κλήματα για κορδόνια.
Παρά την έλλειψη ναυτικής γενεαλογίας, οι Υδριώτες ήταν γρήγορες σπουδές και επένδυσαν επίσης στη ναυτική τους ικανότητα. Κατάλαβαν την αξία της τεχνοκρατίας.
Το 1749, ένας Υδριώτης ονόματι Ιωάννης Σούρμπας ίδρυσε σχολείο στη συνοικία Άνω Καμίνι στην πόλη της Ύδρας στο σημερινό σχολείο του Αγίου Γεωργίου.
Αυτό το ίδρυμα θα γινόταν η Ναυτική Ακαδημία Ύδρας, εκπαιδεύοντας αιώνες καπετάνιους εμπορικού ναυτικού μέχρι σήμερα.
Το σχολείο αντανακλούσε μια αυξανόμενη έμφαση στην εκπαίδευση ως μέσο προώθησης της προσωπικής και εθνικής υπηρεσίας.
Ύδρα, βαρύ ναυτιλιακό
Ήταν μια εποχή που πολλοί επιφανείς Έλληνες, τόσο στην πατρίδα όσο και στην ελληνική διασπορά , επένδυσαν σε εκπαιδευτικές εγκαταστάσεις «πίσω στην πατρίδα».
Οι εκπαιδευτές της ακαδημίας ήταν συχνά ξένοι, ιδιαίτερα Ιταλοί και Πορτογάλοι, διδάσκοντας πολλά μαθήματα εκτός από τις ναυτικές τέχνες, ιδιαίτερα ξένες γλώσσες.
Όπως συμβαίνει συχνά όταν ένας Ξένος (ξένος) συναντά την Ύδρα, πολλοί από τους εκπαιδευτές «πήγαν γηγενείς», συμπεριλαμβανομένης της συμμετοχής στον τιτάνιο αγώνα του Ελληνικού Πολέμου της Ανεξαρτησίας .
Οι Υδριώτες, που έπληξαν τα κύματα και πολέμησαν τους Βάρβαρους Πειρατές, και στη συνέχεια τους Τούρκους, δεν ήταν απλώς ταλαντούχοι ερασιτέχνες, βελτιωμένοι από την εμπειρία.
Ήταν ολοένα και περισσότερο τεχνοκράτες με μόρφωση στη ναυσιπλοΐα και το εμπόριο, και αυτοί οι παράγοντες θα αποδεικνύονταν αποφασιστικοί για να γίνει το νησί της Ύδρας ένα βαρύ μεσογειακό ναυτιλία.
Ο ρόλος της ναυτικής σχολής της Ύδρας στον πόλεμο της Ανεξαρτησίας
Όταν ήρθε ο αγώνας για την ελευθερία, έθεσαν τα πλοία τους στην υπηρεσία του έθνους στον αγώνα του για ελευθερία.
Αν και η ναυτική πρωτοκαθεδρία της Ύδρας υποχώρησε μετά τον Πόλεμο της Ανεξαρτησίας , η Ναυτική Σχολή παρέμεινε, παρέχοντας εκατοντάδες κατηγορίες ικανών ναυτικών για τον αναπτυσσόμενο εμπορικό στόλο της Ελλάδας, με επίκεντρο βασικά ελληνικά νησιά όπως η Χίος, η Άνδρος, η Σύρος, η Κάσος και η Κεφαλονιά.
Οι απόφοιτοι της ναυτικής σχολής της Ύδρας ήταν το χρυσό πρότυπο για έναν στόλο με παγκόσμιους ορίζοντες.
Το 1930, η Ναυτική Ακαδημία μετακόμισε από την αρχική της θέση στον σημερινό της χώρο στο γκρίζο αρχοντικό Τσαμαδού με θέα στην προκυμαία της Ύδρας.
Το ελληνικό κράτος ανέλαβε τη λειτουργία της ακαδημίας, αλλά η αίσθηση του εθελοντισμού που χαρακτήριζε το ίδρυμα συνεχίστηκε.
Για παράδειγμα, ο Ευάγγελος Τσίγκαρης δώρισε ένα από τα πλοία του, το «Άγιος Γεώργιος», για την καλοκαιρινή εκπαίδευση των μαθητών, σημείο υπερηφάνειας για τον εγγονό του, Ευάγγελο Τσίγκαρη, επίσης περήφανο απόφοιτο της Ναυτικής Ακαδημίας.
Ένας Φοίνικας που αναδύεται από τις στάχτες
Οι απόφοιτοι της Ακαδημίας της Ύδρας διακρίθηκαν για την ήρεμη γενναιότητα τους στο σπίτι της Μάχης του Ατλαντικού κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, όπου πάρα πολλοί συνάντησαν έναν υδαρή χαμό.
Ο ελληνικός εμπορικός στόλος, ο ένατος μεγαλύτερος στον κόσμο το 1939, υπέστη απώλειες σχεδόν εβδομήντα τοις εκατό κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, αλλά αναδύθηκε, σαν Φοίνικας από στάχτες, μετά τον πόλεμο λόγω μιας σειράς σύγχρονων γεγονότων.
Παρά τους σχεδόν τρεις χιλιάδες θανάτους στη θάλασσα, η Ελλάδα εξακολουθούσε να έχει πολλούς υψηλά καταρτισμένους καπετάνιους και ναυτικούς που ανυπομονούσαν να επιστρέψουν στο παιχνίδι.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες ξεκίνησαν ένα πρόγραμμα ναυπήγησης συντριβής για να αντικαταστήσουν τα πλοία που χάθηκαν από τα U-Boats και πέτυχαν ένα υλικοτεχνικό θαύμα με τα πλοία Liberty και Victory.
Σε μια λαμπρή κίνηση διαφωτισμένου συμφέροντος, η κυβέρνηση των ΗΠΑ πούλησε τα πλεονάζοντα πλοία μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο σε συμμάχους υπηκόους με εξαιρετικά ευνοϊκούς όρους και οι έμπειροι Έλληνες εφοπλιστές μπήκαν «όλα μέσα», ωφελούμενοι από την παγκόσμια ανοικοδόμηση και την ανάπτυξη του διεθνούς εμπορίου, βέβαιοι ότι οι καπετάνιοι και οι ναυτικοί τους ήταν οι καλύτεροι.
Οι Έλληνες συνέχισαν να φτιάχνουν τις περιουσίες τους, μικρές και μεγάλες, καθώς περνούσαν οι δεκαετίες.
Λέσχη Λοχαγών για αποφοίτους
Κάθε χρόνο, η Ναυτική Ακαδημία Ύδρας έβγαζε πτυχιούχους που έλκονταν με ανυπομονησία από τον Ελληνικό Εμπορικό Στόλο, ο οποίος, μέχρι το 1970, είχε γίνει ο μεγαλύτερος στον κόσμο, θέση που εξακολουθεί να κατέχει μετά από πενήντα χρόνια.
Το 1976, οι απόφοιτοι του Hydra Nautical Academy ίδρυσαν το «Captains’ Club» για αποφοίτους, δείχνοντας μια αφοσίωση στο ίδρυμά τους που θυμίζει αποφοίτους Ivy League στις ΗΠΑ. (δείτε www.hydracaptainsclub.gr )
Αυτοί οι απόφοιτοι έχουν λόγους να είναι περήφανοι, καθώς είναι θεματοφύλακες μιας παράδοσης που πηγαίνει τουλάχιστον στον τρίτο αιώνα, μέρος της «μυστικής φόρμουλας» που έκανε το νησί της Ύδρας διεθνές ναυτιλιακό φαινόμενο και Έλληνες ιδιοκτήτες του μεγαλύτερου εμπορικού στόλου στον κόσμο.
Η αυτοπεποίθηση και η ικανότητα είναι ένα νικητήριο δίδυμο σε κάθε εποχή.
Η ιστορία της Ύδρας, την οποία θα γιορτάσουμε με τα Δικοσια χρόνια της Ελληνικής Επανάστασης, είναι εξίσου μια ιστορία του «πώς» το έκανε η Ύδρα όσο και του «τι» έκανε η Ύδρα.
Ένα βασικό μέρος της επιτυχίας της Ύδρας —και της ελληνικής ναυτιλίας— οφείλεται στις δεξιότητες και τις παραδόσεις που ενσωματώνονται στη Ναυτική Ακαδημία.
Ευχαριστούμε πολύ τον καπετάν Ευάγγελο Τσίγκαρη για τις ανεκτίμητες γνώσεις του για την αγαπημένη του Ναυτική Ακαδημία.
Ο Alexander Billinis είναι Ελληνοαμερικανός συγγραφέας, συγγραφέας, δικηγόρος και λέκτορας πανεπιστημίου.
